Carnaval Sint Maarten 2022 Philipsburg

Wat een feest!

Dat is eigenlijk de samenvatting van vandaag.

Afgelopen carnaval in Nederland waren we de eerste dag, na twee jaar, wat onwennig. Na de tweede dag lagen we al in elkaars armen en liepen we polonaise. Na dag vier was het enige grote gezellige carnaval. Iedereen ziet elkaar weer. Mensen kussen en kroelen elkaar weer. Maar bovenal we hebben eindelijk weer eens een feestje.

Nou, dat was vandaag hier precies zo. Alleen wij spreiden Carnaval uit over 4 a 5 dagen. Hier stoppen ze alles in een paar uur. Wat een passie, wat een vreugde, wat een vrolijkheid. Soms ook een tikje ordinair maar bloed gezellig.

En ook hier hebben ze met Covid, 2 jaar opgesloten gezeten en dit is eigenlijk weer het eerste feestje wat ze vieren, met elkaar. En dat hebben we gemerkt. Kroelen, omhelzen, lachen, lol maken, feest vieren maar vooral weer eens gelukkig zijn. Iedereen, en dan bedoel ik ook echt iedereen, had een glimlach op zijn gezicht. Iedereen was aan het swingen. Wat een ritme hebben ze toch he. Als wij al vier keer met onze kont geschud hebben, zijn zij nog met de eerste draai beweging bezig. Wij dansen veel te snel voor dit ritme. Nou moet ik zeggen, ik stond vandaag pal in de zon en er kwam door de menigte geen wind (dus wel muggen) en nou snap ik wel waarom ze zo langzaam bewegen en extra schudden. Het is gewoon te warm voor inspanning en met die heup bewegingen jagen ze de muggen weg. [e-1f602]

Afijn, alle gekheid op een stokje.. Het was een top dag!

Vanochtend nog wat gezwommen en daarna gedoucht en aangekleed voor de parade. De hotel eigenaar kwam nog naar ons toe om te vragen of de late check-out naar onze zin was en we mochten zelfs zo lang blijven als we zouden willen. Ook mochten we de hotelkamer stoelen mee naar beneden nemen. Geen enkel probleem. Niets te gek. Hebben we natuurlijk niet gedaan maar alles om het ons naar de zin te maken.

Hier worden geen hekken gezet. Er komt een wagentje langs (de optochtcommissie) en die spant een touwtje. En iedereen blijft er braaf achter staan. Dan volgt de controle auto. Gewoon met bier achter het stuur. Hier nog heel normaal. Dan wacht je tot de parade begint. Eerst de jeugd, met de verschillende scholen. Daarna, denk ik, de verschillende buurtschappen. Bij ons draait het om de wagen en de kostuums, hier om het outfit met veren en de dans. Het is hier heel warm dus ze hebben ook heel weinig aan. Robin zei, je moet moeite doen om een vrouw met een bh te spotten. Bijna niemand draagt hier zo'n ding, hoe groot de borsten ook mogen zijn. Ook de billen zijn hier enorm. Ik val gewoon niet eens op. Maar de bikini broekjes zijn dan juist weer heel klein. Maar hier past dat en hoort dat zo. Ook onze buik in houden is hier niet nodig, Het zijn allemaal big mama's en papa's, die trots zijn op wat ze hebben. Dus we passen ons maar gewoon aan [e-1f60a]

Na de jeugd volgen de vele Miss Carnaval. En dan komen de groepen. Eerst een vrachtwagen met muziek, zanger of dj. Daar achter de betreffende groep. Swingend en schuddend alsof het een lieve lust is. Wat zijn ze mooi en wat dansen ze prachtig. Geweldig om mee te maken. We genieten dan ook van iedere minuut.

Na drie uur is de parade voorbij. Gelijk wordt het touw weer opgerold en de straat geveegd. De politie loopt er met meerdere mensen achteraan. En iedereen die vervelend dronken is of tegen werkt, wordt gelijk afgevoerd.

We drinken ons biertje op en halen onze spullen van de kamer en checken out. We lopen naar de taxi standplaats en we kunnen gelijk instappen. Hup, via een omweg de "snel" weg op. Na een paar minuten rijden we over de Franse grens. Merk je niets van. Er staat alleen een bord. Anders hadden we het niet eens geweten. Dan komen we aan bij onze studio in Oriënt Bay. Inderdaad kunnen we met de handleiding zo onze studio vinden en ook de sleutel hebben we zo. Van de omgeving hebben we nog weinig gezien want het is donker maar de studio zelf is prachtig. Lekker groot.

En zoals gepland heeft deze studio een wasmachine. Alle vieze onderbroeken verzamelen. We zitten nu moe maar voldaan op ons bed. Johan is film aan het kijken. Robin is met Ise aan het bellen, die op dit moment in Cuba vakantie aan het vieren is en ik ben dit verslag aan het typen. Maar wat ook belangrijk is, de eerste was zit in de wasmachine. Was wel nodig ook. Geen schone onderbroek meer in de tas. Straks nog even ophangen en dan lekker slapen. Ben benieuwd hoe het hier eruit ziet bij daglicht en wat de dag ons morgen brengt. Voor nu zijn we moe maar zeer voldaan. We gaan met een grote glimlach op onze gezicht slapen.

Weltrusten en tot morgen!

Liefs van ons