De terugvlucht van Saba

Gisterenochtend vroeg ging het wekkertje om 05.00 uur want we werden om 06.10 uur door de taxi opgehaald om ons naar het vliegveldje te brengen.

We waren een van de eerste op het vliegveld en hadden dus een makkelijke check-in want we hadden al ons papierwerk weer op orde en mochten daardoor zo doorlopen. Op dit vliegveldje zit trouwens toch alles dicht bij elkaar. Balie voor check-in in het midden, links daarvan bagage inleveren en rechts daarvan paspoort controle. En dat alles op 3 vierkante meter.

Er stond veel wind maar dat mocht de pret niet drukken. We zagen de vliegtuigjes, met een klein beetje last van de wind, landen en toen mochten wij! Onze bagage werd ingeladen en we werden wederom gecheckt. Toen mochten wij instappen. Het kleine vliegtuigje zat niet vol. Nu zaten we meer vooraan en konden we ook echt de piloten met elkaar horen praten. Ze namen heel het draaiboek door en checkte alle instrumenten en metertjes in de cockpit.

De motor werd gestart, de propellers gingen aan en het vliegtuigje kwam tot leven. We reden echt naar het uiterste beginpuntje van de baan. De staart van het vliegtuigje draaide zo over de rotsen boven de zee en we stonden in de startpositie, klaar om op te stijgen.De motor ging steeds meer toeren maken maar het bleef staan waar het stond. Je zag de piloten echt samen werken. De een bediende de hendel van het gas, de andere bediende de hendel van de rem. Wederom maakte het vliegtuigje meer een meer toeren en toen we dachten dat alle schroeven uit het vliegtuigje zouden springen van het aantal toeren werd er nog meer gas geven en ging de hendel van de rem eraf. We schoten naar voren over de baan. Verder, nog verder, nog verder...

Robin en ik keken elkaar aan en zagen de landingsbaan voor ons eindigen. En toen, reed het vliegtuig gewoon van de landingsbaan af. Maar in plaats van neer te storten, werd de neus van het vliegtuig omhoog getrokken en gingen we stijgend de lucht in. We keken elkaar weer aan met een blik van.. gebeurde dit nou echt? Ja, dit gebeurde echt! Super gaaf.

De rest van de vlucht, die een kleine 20 minuten duurde was goed. Geen rare dingen, geen last van de wind. Gewoon normaal. Al snel kwam Sint Maarten weer in zicht en maakte het vliegtuigje zich weer klaar om te gaan landen. De landingsbaan van Sint Maarten is vele malen groter dan op Saba dus de landing was zeer makkelijk en comfortabel.

Na het uitstappen was er eerst een boardingpass en paspoort check daarna eentemperatuur check (weer met die ventilator erachter) en een verzekeringspapieren check. Want ja, we hebben weer alle drie voor $15,- p.p. een verzekering moeten afsluiten om Sint Maarten in te mogen. Dat we deze EHAS-verzekering drie dagen geleden ook al afgesloten hadden maakte helemaal niets uit. Ze zien het zo.. je komt opnieuw aan in Sint Maarten dus moet je opnieuw die verzekering afsluiten.

Toen door de douane heen. Als we door de douane heen gaan moeten we steeds weer lachen. Je moet namelijk een mondkapje op maar om ons gezicht te controleren moeten we bij de douane ons mondkapje naar beneden trekken. ze knikken dan en dan mag het weer op. Het is net kiekeboe. Na goedkeuring krijgen we weer een stempel in ons paspoort. We hebben er inmiddels al vier.

De bagage band draaide niet. Onze rugzakken stonden gewoon al klaar bij de uitgang. Dus we konden zo naar buiten doorlopen.

Een taxi stond al klaar en die heeft ons naar onze 3e bestemming in Philipsburg gebracht.

Wat was dit vliegen een ervaring. Zo'n tussenvlucht kost een hoop centjes maar het was weer iedere dollar waard en we zouden het alle drie gelijk weer doen.

Maar we snappen ook dat mensen dit nooit in hun leven zullen doen want het is best een dingetje!! [e-1f601]