We zijn helaas weer thuis!

We zijn weer thuis!

Gisteren lokale tijd zijn we om 14.00 uur in Sint Maarten op het vliegtuig gestapt. Het inchecken ging voorspoedig en ook de douane controle ging vanzelf. Laatste stempel staat in het paspoort en we mogen doorlopen. Het vliegtuig zit helemaal vol.

We hebben na 1.40 min een tussenstop in Trinidad en Tobago, Port of Spain. We hadden vooraf zitten speculeren hoeveel mensen er van board zouden gaan. Ik had 15%, Johan iets meer.Blijkt gewoon drie kwart van het vliegtuig uit de stappen. Als de betreffende passagiers eruit zijn, moeten wij, de personen die nog blijven zitten, hun bagage op schoot nemen. Daarna doen ze een hand bagage check, en van ieder tasje of koffertje wat bovenin de bagage ruimte blijft liggen, wordt gevraagd van wie die is. Doen ze op zich goed!

Daarna mag alle handbagage weer bovenin de opslagruimte. Er komt een schoonmaakploeg binnen en alles binnen het vliegtuig wordt schoon gemaakt. Stoelen, gangpaden, stoelzakken in de rugleuningen worden leeg gehaald en zelfs de wc's worden helemaal gedaan. Gewoon waar wij bij zijn (en in de weg staan). De dekentjes worden weer neergelegd, de stoel gordels worden weer in elkaar geklikt. Het eten wordt naar binnen gereden enz. Dan stappen de nieuwe personen weer in. En wederom zit het "nieuwe" vliegtuig volledig vol.

Na een tijdje wordt het eten uitgeserveerd we hebben honger. Maar we vinden het niet zo lekker. Wij zitten middenin het vliegtuig en kunnen alleen nog maar kiezen uit vegetarische curry. Bah. Gelukkig is er een mevrouw zo lief om met mij te ruilen. Ik krijg haar kip en zij mijn curry. Gelijk geef ik mijn portie kip door aan Robin. Hij smult. Johan en Ik pitsen wat van de vega curry. Echt smerig.

Dus nemen we nog maar een wit/rood wijntje. Dat smaakt wel.

Na het eten worden de lichten gedoofd en is het tijd om te slapen. Johan heeft de slaap al snel te pakken. Robin probeert het. Helaas. Er zit een huil baby drie rijen achter ons wat de overige 12 rijen om haar heen wakker houdt. Moeder is radeloos. Drie stewardessen zijn er druk mee, maar het kind is volledig uitgeput en hysterisch en kan niet in slaap komen. Wij dus ook niet.

Na een aantal uur geven we de hoop op. Robin pakt zijn telefoon weer en doet zijn oortjes in. Ik blijf liggen met mijn ogen dicht, maar ik slaap niet. Het is ook enorm warm in het vliegtuig. En ik ben er klaar mee!

Dan na een paar uur is het eindelijk tijd voor het ontbijt. We hebben nog steeds honger. Als het uitgeserveerd wordt, ruikt het al raar. Het ontbijt bestaat uit een wrap gevuld met ei. Nou geloof mij.. heel het vliegtuig meurt naar ei en we hebben eigenlijk al geen honger meer. We eten de meloen salade en het papje op. Maar het stilt niet onze honger. Jammer!

Gelukkig landt het vliegtuig drie kwartier te vroeg op Schiphol. Maar we landen op de Polderbaan dus we moeten ongeveer nog een half uur rijden naar de gate. Eindelijk zijn we er en mogen we uitstappen. We zijn in Nederland!

Eerst plassen en dan door de douane naar de bagage band. Nr 22. Ja hoor, helemaal aan de andere kant van Schiphol. Pff.

Eigenlijk maakt het ook allemaal niet uit. We zijn moe, hebben honger en als we dan toch in Nederland zijn, willen we naar huis. Afdeling klaag, kreun en steun staat volledig aan!

We shoppen nog even bij AH to Go. Hier doen we wat inkopen voor het ontbijt. Dan gaan we naar buiten. Robin moet roken! Niet normaal hoeveel mensen er bij zo'n rokers gedeelte staan. Daarna lopen we naar de bussen die ons brengen naar "Lang Parkeren P3". Robin is net aan zijn frikandel broodje begonnen als hij de bus instapt en vraag "kan ik dit in de bus opeten". Ik zeg.. dat weet ik niet of jij dat kan. Mee wordt er omgeroepen dat er niet gegeten mag worden in de bus en Robin stapt netjes uit. Wij blijven zitten met de bagage. Wat doet die chauffeuse. Sluit ze de deuren en rijdt ze zo weg. Nou ja, we zaten met totaal vier personen in die bus. Ze had ook nog wel even twee minuten kunnen wachten. Maar helaas. Blijkbaar heeft ze haast. Je had dat snoetje van Robin moeten zien. Rijdt ze gewoon weg zonder mij. Gelukkig is Robin inmiddels volwassen genoeg om niet in paniek te raken (en wij dus ook niet) en hij pakt gewoon de volgende bus. Maar wat een toestand weer en wat een chagrijnige mevrouw ook!

Dan zijn we bij de auto en stappen we snel in. Hup naar huis. Gelukkig geen file. We stoppen even bij de bakker en de slager daarna rijden we naar huis. De eerste was gaat erin en we ruimen gelijk wat spulletjes op. Daarna gaan we slapen. Gewoon even een power dutje. Van 11.00 uur tot 13.00 uur. We slapen denk ik, alle drie gelijk en de wekker maakt ons wakker.

Nu zijn we echt weer thuis. Het dagelijks leven is begonnen. Morgen weer naar school en werken. Maar ja, ik zeg altijd je moet werken om weer leuke dingen te kunnen doen. We hebben een top vakantie gehad.

Dank jullie wel voor het lezen van mijn verslagen en dank jullie wel voor al jullie lieve reacties! Tot de volgende grote reis.

Ik hou van jullie!

liefs -x-

Ps, toen we vanavond eindelijk op ons bakje zaten, kraakte het verdacht. Misschien is ons (ietsje toegenomen) gewicht de oorzaak. Hahaha. Dus we hebben gelijk de verbindingen maar even versterkt zodat we er niet (weer) doorheen zakken. Ja hoor we zijn er weer [e-1f602]